Günümüzün çitler, işlevsel ve güzel doğal sınırlar oluşturan mahremiyet yaratan ve bahçe alanları süsleyen canlı duvarlardır. En geniş anlamıyla, bir bariyer oluşturmak için birbirine yakın aralıklı herhangi bir odunsu bitki, bir yükselen selvi ön camından bir diz yüksek lavanta sınırına kadar bir çit oluşturur . Tanım daha sonra aşağıdaki gibi ince ayarlanmıştır: Resmi veya resmi olmayan Yaprak döken veya dökmeyen Bir sıra iç içe çalılar budandığında, buna resmi bir stil diyoruz. Serbest bırakıldığında çiftçilerin alanlarını ayıran çitler gibi biz de gayrı resmi diyoruz. Fen dersinden hatırlayabileceğiniz gibi, yaprak döken bir bitki yapraklarını döken bir bitkidir ve herdem yeşil bir yıl boyunca yeşil kalır. Bazı çalılar bir iklimde dökmeyen ve diğerlerinde de yaprak döken bir bitkidir - bitki alışverişinde akılda tutulması gereken bir şey.
Defnenin Latincesi, Laurus Nobilis’dir. Defne ağacı; yaprağını dökmeyen, Yaz – Kış yeşil kalan, kıymetli bir ağaçtır. Yaprakları koyu yeşil, az parlak ve kokuludur. Defne, birçok alanda kullanılan ve faydaları saymakla bitmeyen bitkilerin başında gelmektedir. Bütün bunların yanında, bahçelerimizde süs bitkisi olarak da defnenin yeri bir başkadır. Ayrıca çelenk ve çiçek sepetleri düzenlemelerinde defne ayrı bir güzellik verir. Defneyi bahçelerimize diktiğimiz zaman, serbest şekilde büyütebiliriz veya değişik şekiller verebiliriz. Gruplar halinde dikildiği gibi çit şekli de verebiliriz. Makasa ve formalı ağaç yapmaya iyi gelir; soğuk iklimlerden korkar. Defneyi kendimiz yetiştirmek istediğimiz zaman ağaç üstünde olgunlaşan, ufak, boncuk şeklindeki tohumları Sonbahar’da toplayarak; İlkbahar’da ufak fincan saksılara dikeriz. Burada çıkıp gelişen fideleri Sonbahar’da bir boy büyük saksılara dikerek, büyümelerini sağlarız. Fidanlarımız büyüdükçe saksılarını da değiştirerek büyütürüz. To