Defnenin Latincesi, Laurus Nobilis’dir. Defne ağacı; yaprağını dökmeyen, Yaz – Kış yeşil kalan, kıymetli bir ağaçtır. Yaprakları koyu yeşil, az parlak ve kokuludur. Defne, birçok alanda kullanılan ve faydaları saymakla bitmeyen bitkilerin başında gelmektedir. Bütün bunların yanında, bahçelerimizde süs bitkisi olarak da defnenin yeri bir başkadır. Ayrıca çelenk ve çiçek sepetleri düzenlemelerinde defne ayrı bir güzellik verir.
Defneyi bahçelerimize diktiğimiz zaman, serbest şekilde büyütebiliriz veya değişik şekiller verebiliriz. Gruplar halinde dikildiği gibi çit şekli de verebiliriz. Makasa ve formalı ağaç yapmaya iyi gelir; soğuk iklimlerden korkar. Defneyi kendimiz yetiştirmek istediğimiz zaman ağaç üstünde olgunlaşan, ufak, boncuk şeklindeki tohumları Sonbahar’da toplayarak; İlkbahar’da ufak fincan saksılara dikeriz. Burada çıkıp gelişen fideleri Sonbahar’da bir boy büyük saksılara dikerek, büyümelerini sağlarız. Fidanlarımız büyüdükçe saksılarını da değiştirerek büyütürüz. Toprağa dikilecek hale geldiği zaman toprağını dağıtmadan saksısından çıkarıp bahçemizdeki uygun yere dikeriz. Eğer defne tohumlarını direk saksıya değil de toprağa dikersek; buradan tekrar söküp başka yere dikmek istediğimiz zaman, aynı çam sökümü yapıldığı gibi toprağını hiç dağıtmadan söküp yerine dikmemiz gerekir. Eğer toprağını dağıtırsak, defne fidanlarımız tutmayacaktır. Bu duruma özellikle dikkat etmemiz gerekir.
Defnemiz büyüdükçe, iç kısmındaki ince ve zayıf dalları kurumaktadır. Bu kuruyan dalları zaman zaman temizleyerek defnemizi daha sağlıklı ve daha güzel görünümlü bir hale getiririz. Bazen defne ağaçlarında kendilerine has kabuklu bitler meydana gelmektedir. Bunları gördüğümüz zaman hemen kabuklu bit öldürücü ilaçlarından atarak, çoğalmasını önlememiz ve tamamen yok etmemiz gerekir. Eğer mücadele yapmazsak, kabuklu bitler zamanla çoğalıp ağacımızı zayıflatacak; daha sonra ağacımızı kurutacaklardır. Bu duruma da dikkat ederek; kabuklu bitleri ilk gördüğümüz anda mücadele edersek, daha çabuk önünü almış oluruz.
Defneyi bahçelerimize diktiğimiz zaman, serbest şekilde büyütebiliriz veya değişik şekiller verebiliriz. Gruplar halinde dikildiği gibi çit şekli de verebiliriz. Makasa ve formalı ağaç yapmaya iyi gelir; soğuk iklimlerden korkar. Defneyi kendimiz yetiştirmek istediğimiz zaman ağaç üstünde olgunlaşan, ufak, boncuk şeklindeki tohumları Sonbahar’da toplayarak; İlkbahar’da ufak fincan saksılara dikeriz. Burada çıkıp gelişen fideleri Sonbahar’da bir boy büyük saksılara dikerek, büyümelerini sağlarız. Fidanlarımız büyüdükçe saksılarını da değiştirerek büyütürüz. Toprağa dikilecek hale geldiği zaman toprağını dağıtmadan saksısından çıkarıp bahçemizdeki uygun yere dikeriz. Eğer defne tohumlarını direk saksıya değil de toprağa dikersek; buradan tekrar söküp başka yere dikmek istediğimiz zaman, aynı çam sökümü yapıldığı gibi toprağını hiç dağıtmadan söküp yerine dikmemiz gerekir. Eğer toprağını dağıtırsak, defne fidanlarımız tutmayacaktır. Bu duruma özellikle dikkat etmemiz gerekir.
Defnemiz büyüdükçe, iç kısmındaki ince ve zayıf dalları kurumaktadır. Bu kuruyan dalları zaman zaman temizleyerek defnemizi daha sağlıklı ve daha güzel görünümlü bir hale getiririz. Bazen defne ağaçlarında kendilerine has kabuklu bitler meydana gelmektedir. Bunları gördüğümüz zaman hemen kabuklu bit öldürücü ilaçlarından atarak, çoğalmasını önlememiz ve tamamen yok etmemiz gerekir. Eğer mücadele yapmazsak, kabuklu bitler zamanla çoğalıp ağacımızı zayıflatacak; daha sonra ağacımızı kurutacaklardır. Bu duruma da dikkat ederek; kabuklu bitleri ilk gördüğümüz anda mücadele edersek, daha çabuk önünü almış oluruz.
Yorumlar
Yorum Gönder